آی واژه | خاقانی

سرگشته می دود به خیالش کجا رسد
سرگشته می دود به خیالش کجا رسد
سرگشته می دود به خیالش کجا رسد
سرگشته می دود به خیالش کجا رسد
سرگشته می دود به خیالش کجا رسد
سرگشته می دود به خیالش کجا رسد
سرگشته می دود به خیالش کجا رسد
سرگشته می دود به خیالش کجا رسد
چون آفتاب سایه به ماهی نبیندش
چون آفتاب سایه به ماهی نبیندش
چون آفتاب سایه به ماهی نبیندش
چون آفتاب سایه به ماهی نبیندش
چون آفتاب سایه به ماهی نبیندش
چون آفتاب سایه به ماهی نبیندش
چون آفتاب سایه به ماهی نبیندش
چون آفتاب سایه به ماهی نبیندش
دیوانه ای چو من به هلالش کجا رسد
دیوانه ای چو من به هلالش کجا رسد
دیوانه ای چو من به هلالش کجا رسد
دیوانه ای چو من به هلالش کجا رسد
دیوانه ای چو من به هلالش کجا رسد
دیوانه ای چو من به هلالش کجا رسد
دیوانه ای چو من به هلالش کجا رسد
دیوانه ای چو من به هلالش کجا رسد
خود عالمی پر است که سلطان غلام اوست
خود عالمی پر است که سلطان غلام اوست
خود عالمی پر است که سلطان غلام اوست
خود عالمی پر است که سلطان غلام اوست
خود عالمی پر است که سلطان غلام اوست
خود عالمی پر است که سلطان غلام اوست
خود عالمی پر است که سلطان غلام اوست
خود عالمی پر است که سلطان غلام اوست
چون من تهی دوی به وصالش کجا رسد
چون من تهی دوی به وصالش کجا رسد
چون من تهی دوی به وصالش کجا رسد
چون من تهی دوی به وصالش کجا رسد
چون من تهی دوی به وصالش کجا رسد
چون من تهی دوی به وصالش کجا رسد
چون من تهی دوی به وصالش کجا رسد
چون من تهی دوی به وصالش کجا رسد
فتراک او بلندتر از چتر سنجری است
فتراک او بلندتر از چتر سنجری است
فتراک او بلندتر از چتر سنجری است
فتراک او بلندتر از چتر سنجری است
فتراک او بلندتر از چتر سنجری است
فتراک او بلندتر از چتر سنجری است
فتراک او بلندتر از چتر سنجری است
فتراک او بلندتر از چتر سنجری است
دست من گدا به دوالش کجا رسد
دست من گدا به دوالش کجا رسد
دست من گدا به دوالش کجا رسد
دست من گدا به دوالش کجا رسد
دست من گدا به دوالش کجا رسد
دست من گدا به دوالش کجا رسد
دست من گدا به دوالش کجا رسد
دست من گدا به دوالش کجا رسد
تا در لبش خزینه همه لعل و گوهر است
تا در لبش خزینه همه لعل و گوهر است
تا در لبش خزینه همه لعل و گوهر است
تا در لبش خزینه همه لعل و گوهر است
تا در لبش خزینه همه لعل و گوهر است
تا در لبش خزینه همه لعل و گوهر است
تا در لبش خزینه همه لعل و گوهر است
تا در لبش خزینه همه لعل و گوهر است
درویش را زکات ز مالش کجا رسد
درویش را زکات ز مالش کجا رسد
درویش را زکات ز مالش کجا رسد
درویش را زکات ز مالش کجا رسد
درویش را زکات ز مالش کجا رسد
درویش را زکات ز مالش کجا رسد
درویش را زکات ز مالش کجا رسد
درویش را زکات ز مالش کجا رسد
تا صد هزار دانهٔ دلها سپند اوست
تا صد هزار دانهٔ دلها سپند اوست
تا صد هزار دانهٔ دلها سپند اوست
تا صد هزار دانهٔ دلها سپند اوست
تا صد هزار دانهٔ دلها سپند اوست
تا صد هزار دانهٔ دلها سپند اوست
تا صد هزار دانهٔ دلها سپند اوست
تا صد هزار دانهٔ دلها سپند اوست
عین الکمال خود به کمالش کجا رسد
عین الکمال خود به کمالش کجا رسد
عین الکمال خود به کمالش کجا رسد
عین الکمال خود به کمالش کجا رسد
عین الکمال خود به کمالش کجا رسد
عین الکمال خود به کمالش کجا رسد
عین الکمال خود به کمالش کجا رسد
عین الکمال خود به کمالش کجا رسد
عشقش چو آفتاب قیامت دل بسوخت
عشقش چو آفتاب قیامت دل بسوخت
عشقش چو آفتاب قیامت دل بسوخت
عشقش چو آفتاب قیامت دل بسوخت
عشقش چو آفتاب قیامت دل بسوخت
عشقش چو آفتاب قیامت دل بسوخت
عشقش چو آفتاب قیامت دل بسوخت
عشقش قیامتی است زوالش کجا رسد
عشقش قیامتی است زوالش کجا رسد
عشقش قیامتی است زوالش کجا رسد
عشقش قیامتی است زوالش کجا رسد
عشقش قیامتی است زوالش کجا رسد
عشقش قیامتی است زوالش کجا رسد
عشقش قیامتی است زوالش کجا رسد
خاقانی اینت غم که دلت نزد او گریخت
خاقانی اینت غم که دلت نزد او گریخت
خاقانی اینت غم که دلت نزد او گریخت
خاقانی اینت غم که دلت نزد او گریخت
خاقانی اینت غم که دلت نزد او گریخت
خاقانی اینت غم که دلت نزد او گریخت
خاقانی اینت غم که دلت نزد او گریخت
نظاره کن ز دور که حالش کجا رسد
نظاره کن ز دور که حالش کجا رسد
نظاره کن ز دور که حالش کجا رسد
نظاره کن ز دور که حالش کجا رسد
نظاره کن ز دور که حالش کجا رسد
نظاره کن ز دور که حالش کجا رسد
نظاره کن ز دور که حالش کجا رسد